Krioterapia zmian okołoodbytowych

Objawem choroby może być występowanie niekiedy kilku niewielkich grudek (narośli) w okolicach odbytu lub narządów płciowych. W przypadku większego zaawansowania mogą to być twory „kalafiorowate”, rozległe wykwity wokół i/lub wewnątrz odbytu, również głęboko naciekający guz mogący ulegać zezłośliwieniu. Zmiany przyodbytowe można zaobserwować samemu. Zmiany wewnątrz odbytu mogą powodować pieczenie, świąd, uczucie wilgotności, niekiedy niewielkie krwawienie przy defekacji, sporadycznie niewielki ból. Objawy często pacjenci mylą z dolegliwościami hemoroidalnymi. Chorobę rozpoznajemy na podstawie badań klinicznych oraz histopatologicznych (wycinek tkanki badamy pod mikroskopem). Część zakażeń może przebiegać bezobjawowo (bez widocznych dla oka zmian). Duża część zakażeń wirusami z grupy HPV ustępuje samoistnie dzięki odporności organizmu. Bezobjawowe zakażenie oraz możliwość wystąpienia naturalnej reakcji odpornościowej powoduje, iż możemy nigdy się nie dowiedzieć, iż zakażenie miało miejsce. Utrzymywane w tym czasie kontakty płciowe nie dają tej samej gwarancji partnerowi. Najgroźniejsze są zakażenia wirusem HPV 16, 18, 31 i 45, rozległe i nie leczone bowiem mogą prowadzić do rozwoju raka szyjki macicy bądź innych nowotworów narządów moczowo-płciowych. Profilaktyka to m.in. ograniczenie liczby partnerów seksualnych, brak kontaktu z osobami zarażonymi, a także regularne wykonywanie cytologii (test Pap) u kobiet.

Leczenie

Leczenie jest trudne i długotrwałe, z często występującymi nawrotami choroby i współistnienie z innymi chorobami. Leczeniem miejscowym najczęściej zajmują się dermatolodzy. W przypadku nieskuteczności leczenia farmakologicznego stosuje się metody chirurgiczne: krioterapia, wycięcie, koagulacja i laser. Obecnie kriochirurgia jest metodą preferowaną, dzięki niej otrzymujemy najlepsze wyniki w leczeniu kłykcin kończystych.

Skip to content